prog: 1744
squelettes/rubrique-3.html

Camp & Trash Cinema

John Waters is de figuur bij uitstek die met zijn eerste films de brug sloeg tussen camp en trash. Net zoals de homobeweging camp gebruikte om de maatschappij te confronteren met haar eigen vooroordelen, maakten Waters en filmmakers als de Kuchar brothers of Russ Meyer gebruik van de camp-esthetiek om te rebelleren tegen de sociaal-culturele normen en conventies, en tegen de noties van ’goede smaak’. Hun aan camp verwante trash-cinema is een cinema van transgressie waarbij alle mogelijke morele codes, grenzen van het fatsoen en taboes worden doorbroken. Met deze speciale module voeren we de toeschouwer mee langs majestueuze Hollywood kitsch uit de jaren ’50, de drive-in bioscoop van de jaren ’60 en ’70, tot de low budget trash filmpjes van de jaren ’80.

Op vrijdag 8 maart stellen we u een ’divine’ avond voor, geheel in camp-sfeer, met muziek, animatie en een verkleed wedstrijd... u bent gewaarschuwd en van harte uitgenodigd!



Curt McDowell, 1975, US, 16mm, ov fr ond, 120

Een bont gezelschap moet tijdens een storm schuilen in een afgelegen en luguber landhuis op de prairie, bewoond door een straalbezopen en botergeile gastvrouw, Mrs. Gert Hammond, één van de vreemdste personages die ooit op het witte doek verschenen zijn. Marion Eaton speelt haar rol met verve en in een oprecht melodramatische overdrive - hopeloos scheve wenkbrauwen incluis. De weduwe Hammond – die de resten van haar echtgenoot op sterk water en in verschillende bokalen bewaart - bespiedt haar gasten terwijl die een kamer vol seksspeeltjes ontdekken en dan gaan alle remmen los: iedereen doet het met iedereen op zo veel mogelijk verschillende manieren. “Ecstasy so great, that all Heaven and Hell become but one Shangri-La!”
Als u dacht dat John Waters de grenzen van de slechte smaak verlegde, dan vlamt regisseur McDowell er doorheen. "Thundercrack!" overtreedt iedere filmgrammaticale regel, transformeert het ridicule in het sublieme en zwelgt in een onsterfelijke adoratie voor Hollywood kitsch. George Kuchar schreef het scenario en de geschifte dialogen. Bovendien speelt hij een van de hoofdrollen in deze provocerende no-budget zwart-wit trashfilm. Als excentrieke mix van expliciete hetero- en homoseks, komedie en horror, is dit een heilig relikwie van de Amerikaanse undergroundcinema en één van de meest bizarre cultfilms ooit.

07.03 > 22:00
5€ / 3,5€


Trash from Hell

Film show by Jack Stevenson

Amerikaans filmcurator en -verzamelaar Jack Stevenson duikt in zijn 16mm archief, op zoek naar de meest obscure en shockerende restanten celluloid van de zogenaamde ’vuilnisbakken’ of ’trash’ cinema. Op het programma staan twee found footage films van Jack Stevenson zelf - "War Movie" en de XXX-rated "2069: A Space Odyssey", trailers van Maria Montez films, de ’high camp Queen of Technicolor’ uit de jaren ’40, clips van de hardcore homofilm "Get That Sailor" over eenzame matrozen in de Amerikaanse marine en andere speciale verrassingen. Wees dus gewaarschuwd, want het wordt een show zo smerig dat je het vuil ettelijke douchebeurten later nog niet kwijt zal zijn. Afschuwelijk, vermakelijk en onvergetelijk!

08.03 > 20:00
5€ / 3,5€


Russ Meyer, 1975, US, 35mm, ov, 99

Bij Russ Meyer denkt iedereen meteen aan één ding. Grote tieten. En dat is zeker niet onterecht. In Meyer’s beste film "Supervixens" serveert hij een pretpakket voor de borstenconnaisseur, met zes welvoorziene dames in de cast. Een film gemaakt om te entertainen: dynamisch, fascinerend, shockerend en simpelweg hilarisch. Een frontale aanval op het feminisme en een afrekening met de mannelijk machocultuur in een film die alle seksuele moraal op zijn kop zet. Het amusante verhaaltje is doorspekt met flikken en boeven, seksueel agressieve dames, rednecks, invalide oorlogsveteranen, ontrouwe echtgenotes, impotente mannen, slaapkamergymnastiek, eindeloze orgasmes, autoachtervolgingen en borstenfixatie versus fellatio. Dit alles aan het snoeiharde, flitsende tempo van Meyer, wiens camera de vreemdste hoeken opzoekt om al die prachtige prammen in beeld te krijgen. Met het dik aangezette drama, de snedige dialogen en uitvergrote seksualiteit is dit de vermakelijkste camp die je je maar wensen kan. Met grote tieten.

08.03 > 22:00
5€ / 3,5€ Combi 2 films > 7,5€ / 6€


Doris Wishman, 1974, US, 35mm, ov fr & nl ond, 75

Chesty Morgan heeft borsten waar je ongemakkelijk van wordt. Een woord als ’enorm’ lijkt onvoldoende om hun grootte te omschrijven. Ze zijn gigantisch. Kolossaal. In de zomer kan een doorsnee gezin eronder schuilen in de schaduw. In de winter kunnen ze erop skiën. Het is enkel aan deze twee freaks of nature dat Chesty haar filmcarrière te danken heeft. Als stripster werd ze opgepikt door de beruchte trashfilmmaakster Doris Wishman die haar ondanks gebrek aan enig acteertalent bombardeerde tot leading lady. In "Deadly Weapons" speelt ze Crystal, de verloofde van een maffioso. Wanneer die wordt vermoord gaat Crystal achter de daders aan, waarbij ze haar borsten aanwendt als dodelijke wapens. Ze lokt de mannen in bed en versmacht hen tussen haar twee titanische toeters, terwijl ze nog wanhopig tegenspartelen. Dit levert sowieso al een uniek spektakel op, maar gecombineerd met Chesty’s non-talent en Wishman’s eigengereide kijk op cinema wordt het volkomen waanzinnig. Seeing is believing!

08.03 > 24:00
5€ / 3,5€ Combi 2 films > 7,5€ / 6€


Kuchar Brothers

Presented by Jack Stevenson

Lang voor het bestaan van YouTube, waren er al de no-budget filmpjes van de New York underground filmmakers en tweelingbroers George († 2011) en Mike Kuchar. Ze legden vrienden en familieleden vast op Super 8 en 16mm, in compleet kierewiete scenario’s vol vunzige Hollywood glamour, taboeloze seks, buitenaardse science fiction en prepuberale humor. Hiermee inspireerden ze een hele generatie filmmakers, van John Waters tot David Lynch.



Kuchar Brothers I

The mid 60’s

Midden van de jaren ’60: George en Mike’s eerste 16mm producties breken door naar een breder publiek en de New Yorkse undergroundscene van Andy Warhol en Kenneth Anger.
Totale speelduur: 81’

+ Sins of the Fleshapoids

Mike Kuchar, 1965, US, 16mm, ov, 43

Een miljoen jaar in de toekomst is de menselijke soort na een ’Grote Oorlog’ gereduceerd tot een handvol luie en decadente specimens die zich overgeven aan allerlei hebzuchtige verwennerijen en vleselijke lusten en het werk laten opknappen door een ras geknechte robots, de ’fleshapoids’. Mike Kuchar neemt een loopje met de science fiction conventies in één van belangrijkste epigonen van de jaren ’60 underground camp esthetiek

+ Hold Me While I’m Naked

George Kuchar, 1966, US, 16mm, ov, 15

De eerste van George Kuchar’s zogenaamde ’dagboek drama’s’. Het is een speelse satire op het filmmaken waarin hij de Hollywood glamour fantasieën confronteert met de realiteit van de Bronx.

+ The Craven Sluck

Mike Kuchar, 1967, US, 16mm, ov, 23

In deze smakeloze maar heerlijke mix van goedkope science fiction en melodrama, worden de vunzige huiselijke routines van een typisch echtpaar uit de Bronx plots onderbroken door een aanval van een eskader UFO’s.

09.03 > 18:00
5€ / 3,5€


Kuchar Brothers II

The late 60’s and beyond

De late jaren ’60 en verder: Mike en George ontwikkelen hun originele thema’s en slaan nieuwe richtingen in.
Totale duur: 77’

+ Color Me Shameless

George Kuchar, 1967, US, 16mm, ov, 30

Een studie van zelfhaat en wanhoop veroorzaakt door de onderdrukking van verlangens. George Kuchar voert een psychologisch onderzoek naar zijn goede vriend Bob Cowan, die hier gestalte geeft aan een kunstenaar die vergeefs op zoek is naar gezelschap en er maar niet in slaagt een relatie aan te knopen met vrouwen.

+ Rockflow

Bob Cowan, 1968, US, 16mm, ov, 9

Een rechttoe-rechtaan registratie van de opening van een modewinkel in New York’s The Electric Circus, opgeluisterd door de Chambers Brothers rock band, verandert halverwege in een psychedelische nachtmerrie.

+ Tales of the Bronx

Mike Kuchar, 1969, US, 16mm, ov, 15

Een zowel sexy als zoet en vulgair eerbetoon aan Mike’s thuishaven, de wijk The Bronx in New York.

+ Mongreloid

George Kuchar, 1978, US, 16mm, ov, 13

Een hommage aan George’s hond, Bocko, die in zoveel van de Kuchars films opdraafde, wat het beest zonder twijfel tot de meest bekende hond in de underground cinema maakte.

+ How to Chose a Wife

Coll., 1980, US, 16mm, ov, 10

Sinds de vroege jaren ’70 gaf George Kuchar les aan het San Francisco Art Institute (SAI), waar hij ieder jaar met elke klas een film inblikte. Deze film kan je omschrijven als een losse meditatie over de rituelen van sociale interactie die ons worden opgelegd door commerciële beelden en religieuze dogma’s.

10.03 > 18:00
5€ / 3,5€


Herschell Gordon Lewis, 1963, US, 35mm, ov, 67

De Amerikaanse staat Florida met zijn rijke zongebruinde bejaarden, alligators en Zuiderse mentaliteit lijkt wel het gedroomde decor voor een campfilm. Zo moet ook Herschell Gordon Lewis gedacht hebben toen hij samen met producent David Friedman de slinkende belangstelling voor nudistenfilms wou counteren met een ander nog niet aangeboord sensationeel onderwerp: geen bloot, maar beelden van geweld, verminking en dood. "Blood Feast" over een Egyptenaar die een cateringbedrijf runt en lichaamsonderdelen van mooie beach babes verzamelt om er één of ander oud ritueel mee uit te voeren, was meteen een schot in de roos en een enorme hit in het drive-in circuit. Met een rammelende plot die enkel als kapstok diende voor het etaleren van afgehakte ledematen, rondspuitend bloed en ingewanden, vormde deze instant low budget exploitationklassieker een sjabloon voor slasher en splatterfilms van ruim een decennium later. H.G. Lewis, de “godfather of gore”, kon zijn reclameafkomst niet loochenen en was altijd te vinden voor een gimmick: hij bracht de camp & trash van het scherm naar het publiek en liet kotszakjes ronddelen aan het begin van elke vertoning.

09.03 > 22:00
5€ / 3,5€ Combi 2 films > 7,5€ / 6€


Bloodsucking Freaks

aka The Incredible Torture Show

Joel M. Reed, 1976, US, 35mm, ov, 91

Elk weekend voert de magere griezel Sardu een macabere show op in een duister New Yorks theaterzaaltje. Een Grand-Guignol show, waarin hij naakte vrouwen foltert en vermoordt. De toeschouwers beseffen niet dat het geen act betreft, maar dat hij ze voor hun ogen op gruwelijke wijze van kant maakt, waarna ze er beleefd voor applaudisseren. Achter de coulissen spelen zich meer beestachtigheden af. Samen met zijn assistent - een sadistische dwerg met een knallende zweep - houdt hij vrouwen gevangen in een folterkelder. Hij behandelt ze als honden, gooit ze eten toe tussen de tralies, haalt soms eentje uit haar kooi om te gebruiken als bijzettafeltje. Tijdens een show raakt Sardu gefascineerd door een mooie balletdanseres in het publiek. Hij ontvoert haar, vastbesloten om van de verfijnde schoonheid een willoze seksslavin te maken. De perverse smeerlapperij is zo grotesk dat het onmogelijk serieus te nemen valt, maar toch gaat het om een van de meest beruchte en controversiële trashfilms uit de jaren zeventig.

09.03 > 24:00
5€ / 3,5€ Combi 2 films > 7,5€ / 6€


John Waters

Double bill + Q&A

Centrale gast van deze editie is Amerikaans filmmaker John Waters (°1946). Als tiener begon hij met een vriendenclub, de zogenaamde Dreamlanders, goedkope trashfilmpjes te maken op 8mm. Zijn doorbraak kwam er met "Pink Flamingos" in 1972, een hit in het drive-in en grindhousecircuit, gevolgd door de al even uitzinnige "Female Trouble" (1974) en "Desperate Living" (1977). Hiermee vestigde hij definitief zijn reputatie als "The Sultan of Sleaze", "The Baron of Bad Taste" of nog "The Pope of Trash". Zijn werk getuigt van een schalks gebrek aan eerbied waarbij niets heilig of taboe is, een appreciatie van het groteske en een liefde voor Americana.
Vanaf "Polyester" (1981) maken zijn films de overgang van de underground naar de mainstream zonder daarbij hun artistieke integriteit en punch te verliezen. Bij het grote publiek wordt hij bekend met zijn film "Hairspray" uit 1988 en "Cry-Baby" uit 1990. Zijn voorlopig laatste film, "A Dirty Shame" uit 2004 is een terugkeer naar zijn roots: het voorstedelijke Baltimore van de jaren ’70.

John Waters zal aanwezig zijn bij deze double bill in Cinema Nova.
Tussen beide vertoningen is er een Q&A met het publiek voorzien die gemodereerd zal worden door Jack Stevenson.
Opgelet: Toegang enkel mogelijk voor de hele avond (ticketverkoop vanaf 18u).
20:00 "Pink Flamingos" vervolgt door een Q&A ; rond 22:00 : "Desperate Living"

10.03 > 20:00
Combi 2 films > 7,5€ / 6€


John Waters, 1972, US, 35mm, ov, 93

Voor zijn eerste langspeelfilm in kleur, bracht Waters alle ingrediënten bij elkaar om de Amerikaanse goegemeente te shockeren. En daarin is de film grandioos geslaagd, want met schaamteloze bad taste laat hij de misselijkheid aan de lach voorafgaan. Het perverse koppel Connie (Mink Stole) en Raymond (David Lochary) ontvoert jonge meisjes en bevrucht ze onder dwang met het zaad van hun homoseksuele chauffeur. De baby’s verkopen ze achteraf aan lesbische koppels. Hun duivelse immoraliteit is de bron van hun geluk, maar als Divine door de sensatiepers wordt uitgeroepen tot "the filthiest person alive", drijft jaloezie hen tot het uiterste. Waarop Divine hen een ’poepje laat ruiken’ en op legendarische wijze haar superioriteit bewijst als ’de smerigste mens ter wereld’.
John Waters visie op de film: "Pink Flamingos was an antihippie movie made for hippies who would be punks in two years. It’s a pothead movie. I wrote it on pot."



John Waters, 1977, US, 35mm, ov, 90

Als "Desperate Living" een sprookje was, dan heette Alice Peggy Gravel en probeerde ze net als Alice te vluchten naar een andere wereld. Het witte konijn van dienst zou Grizelda zijn, haar moddervette zwarte huismeid, die haar onder de hoede neemt nadat ze samen Peggy’s echtgenoot vermoordden. De tunnel leidt via een perverse politieagent naar Mortville, waar ze met z’n tweeën onderduiken. Deze koninklijke sloppenwijk vol sociale outcasts wordt geregeerd door de machtsgeile koningin Carlotta (een heerlijk snauwende Edith Massey) en haar legertje toyboys. Haar onderdanen vernederen is haar grootste bron van ontspanning. Zoek niet naar The Hatter, die is niet ’Mad’ genoeg voor Waters. In de plaats daarvan laat hij een lesbische worstelaarster opdraven, Mole McHenry, die liefst van al een sex change wil. Het resultaat is een fantastische, hysterische en explosieve trip, beter dan paddo’s.



Mike Hodges, 1980, GB-US, 35mm, ov fr & nl ond, 111

De Britse regisseur Mike Hodges vestigde zijn reputatie met de misdaadthriller "Get Carter" uit 1971, maar gooit die negen jaar later te grabbel wanneer hij stripheld Flash Gordon op pellicule vastlegt in één van de meest stupide en ’campy’ science fiction films ooit. De Amerikaanse football-ster Flash neemt het als een blonde god met strakke billen en in oranje spandex shirt op tegen slechterik Ming the Merciless, de despotische heerser van de planeet Mongo. Nadat George Lucas tevergeefs had geprobeerd de Flash Gordon franchise te verwerven (en zich dan maar in een ander ruimteavontuur stortte), zette de megalomane Italiaanse producent Dino de Laurentiis (de "King Kong" versie uit 1976, "Conan the Barbarian", "Dune") zijn tanden in het project met maar één ambitie: een spectaculaire space opera die alle andere zou doen verbleken. Het werd een spectaculaire flop. Acteurs als Max von Sydow, Timothy Dalton, Ornella Muti en een zekere Sam Jones in zijn eerste en laatste filmrol als Flash, lopen verloren in een rommelige plot, met exuberante kostuums en decors geschilderd in schreeuwlelijke psychedelische kleuren. Maar toch, de film baadt in een unieke jaren ’30 comics sfeer, de compleet dwaze dialogen (“Flash, Flash! I love you, but we have only 14 hours to save the Earth!”) werken aanstekelijk en de pompende soundtrack van Queen is heerlijk bombastisch. Dit alles maakt "Flash Gordon" dertig jaar later tot een brok schitterende superkitsch die onder meer dankzij de rehabilitatie in de filmhit "Ted" van vorig jaar, kan uitgroeien tot een hype. DUM DUM DUM …. FLASH! AH-AAAAAAAAHHH!

15.03 > 22:00
5€ / 3,5€ Combi 2 films > 7,5€ / 6€


Edward Berns, 1958, US, 16mm, ov, 80

Een troep mannelijke astronauten landt op Venus en treft er een planeet aan, begroeid met fuchsia’s en bevolkt door enkel vrouwen in mini-jurken, op hoge hakken en met vervaarlijke laserpistolen. Onder hen de Paris Hilton van de jaren ’50: Zsa Zsa Gabor, een in Hongarije geboren Amerikaanse actrice die meer bekend is omwille van haar negen huwelijken dan haar acteerprestaties. De flashy kleuren en het Cinemascoop formaat moeten verhullen dat de film voor geen geld werd gedraaid: de bordkartonnen decors en futuristische fifties kostuums werden gerecycleerd uit andere sci-fi vehikels waaronder "Forbidden Planet", terwijl het verhaal zelf gekopieerd wordt van "Abbott and Costello Go To Mars". De dunne lijn tussen intentionele en onbedoelde humor wordt voortdurend overschreden terwijl stoere helden met granieten kaaksbenen seksistische praat uitkramen, genre "Women can’t be happy without men.", of nog "Perhaps this is a civilization that exists without sex. You call that civilization?" Lekker idioot middernachtvertier, dit is pure camp!

15.03 > 24:00
5€ / 3,5€ Combi 2 films > 7,5€ / 6€


Een nostalgische reis terug in de tijd met deze zondagnamiddag gepresenteerd als een klassieke "Matinee" show voor jong en oud. Met echte ’ouvreuses’, randanimatie, gimmicks en frisco’s. Voorfilmpjes, trailers en een vintage jaren ’50 film in glorieuze CinemaScope en DeLuxe color!

In samenwerking met La Rétine de Plateau

+ The Girl Can’t Help It

Frank Tashlin, 1956, US, 35mm, ov fr & nl ond, 99

Een aan alcohol verslingerde public relations-man (Tom Ewell) moet in 6 weken van een ongetalenteerd, dom en blond gangsterliefje (de rondborstige Jayne Mansfield) een ster maken. Deze Hollywood rock ‘n’ roll musical is zowel een amusante camp satire op de muziekindustrie als een heerlijke duik in de fluo roze populaire cultuur van de jaren vijftig, vol Looney Tunes-achtige karikaturen en spetterende optredens van o.a. Fats Domino, The Platters, Gene Vincent, Eddie Cochran en Little Richard.

17.03 > 14:00
5€ / 3,5€


Ed Wood, 1953, US, 35mm, ov, 68

Het debuut van de onnavolgbare Edward Wood Jr. ("Plan 9 From Outer Space") is meteen zijn meest bizarre film, een monument van gedementeerde persoonlijke expressie. Ed Wood’s onvermogen om verschillende stukjes beeldmateriaal, found footage en krakkemikkige opnames in een rationele en logische film te smeden, resulteert in een verbijsterende en surrealistische Z-klassieker met een voor de vroege jaren ’50 hoogst ongewoon onderwerp: travestie en geslachtsverandering. Wood regisseert zichzelf in de rol van een travestiet met een voorliefde voor angora truitjes. Glen, een op het eerste zicht doorsnee Amerikaanse man, worstelt met het feit of hij zijn echtgenote (rol van Dolores Fuller, Wood’s partner in het echte leven) op de hoogte moet brengen van zijn verborgen neigingen en of hij aldus zijn vrouwelijke alter ego Glenda aan de buitenwereld openbaart. Wood vermengt dit verhaal met nog een andere smeuïge vertelling over een ongelukkige man die een operatieve geslachtsverandering ondergaat met een onverwachte uitkomst. Ondertussen zit Bela Lugosi als ’de wetenschapper’ in een stoel en met een zwaar Hongaars accent onheilspellende waarschuwingen ("Beware") en bevelen ("Pull the string!") te declareren die geen enkele relatie hebben tot de rest van de film. U moet het zien om het te geloven!

17.03 > 22:00
5€ / 3,5€


squelettes/rubrique-3.html
lang: nl
id_rubrique: 1751
prog: 1744
pos: aval