prog: 2287
squelettes/rubrique-3.html

Yamagata

In een betonnen stad in de bergen in het noorden van Japan, waar het seizoen met granaatappels afwisselt met strenge winters, wordt sinds 1989 het internationale festival van de Aziatische documentaire gehouden. De legende zegt dat het festival werd ingezet met een bevlogen speech van Ogawa Shinsuke die -nadat hij alle militante middelen had uitgeput- het land afschuimde met filmrollen onder de arm om de filmdistributie opnieuw uit te vinden. Na de waanzinnige onderneming van de “Duizend jaar oude cinema”, een tijdelijke cinema in hout en klei op een braakland van Kyoto enkel en alleen voor de vertoning van de film over Magino (zie verder), werden andere experimenten uit de grond gestampt om de productie van Aziatische documentaire films – in die tijd een mager beestje- te stimuleren. Een nieuw festival moest hierop het antwoord zijn als verlengde van deze collectieve energie op internationale schaal.

Vandaag is het festival uitgegroeid tot een referentie op wereldvlak terwijl het zijn activistische en coherente visie behoudt. Het team laat zich niet betuttelen door de industrie bij zijn keuzes van avant-premières. Die filosofie straalt af op elke vertoning en het publiek bestaat uit zowel professionelen uit de sector als uit inwoners van Yamagata. Er is zowel een internationale als regionale competitie en een selectie van Japanse films, maar ook speciale vertoningen en thematische programmaties.

Het festival van Yamagata is ondertussen ook een archief van de documentaire film: een rol als behoeder van de herinnering aan het verleden en als ondersteuning voor productie en distributie, zoals met hun programma “Cinema With Us”. Zij steunden rechtstreeks de makers van post-11 maart 2011-films. Via deze weg hebben we met hen gewerkt tijdens twee thematische modules in Nova in 2014 en 2016. Dankzij deze samenwerking bedachten ze ons met een uitnodiging voor Yamagata 2017! We tonen recente films uit India, China en Japan maar we brengen ook hommage aan de anciens, zoals Ogawa en Matsumoto, die het complexe en coherente DNA van het festival demonstreren.

https://www.yidff.jp



Ogawa Shinsuke, 1986, JP, 16mm, eng ond, 222

Tijdens de protestbeweging van eind jaren ’60 verzamelt zich een wisselende groep rond de charismatische Ogawa Shinsuke, die tientallen regisseurs, studenten, militanten en sympathisanten uit alle genres aantrekt. Hun wapens zijn hun films en hun deelname aan verschillende studentenrevoltes, waarna ze toetreden tot de strijd van de landbouwers die onteigend zijn door de bouw van de luchthaven van Narita.
Ze willen zich niet beperken tot de rol van documentairemaker-observator en vestigen zich in een dorp in de buurt om deel te nemen aan de strijd.
Het conflict wordt brutaal onderdrukt en de beweging verslapt. De groep verhuist, het is tijd voor de hardliners een andere uitvalbasis uit te kiezen. In 1975 installeren ze zich in het dorp Magino, in de prefectuur van Yamagata, waar ze 13 jaar zullen verblijven. Na de hectische strijd, moeten ze zich aanpassen aan het ritme van het landelijke leven. Hun cinema wordt “beleefd” en het is dus met vastberadenheid dat de kleine gemeenschap zich stort op de rijstteelt, om te begrijpen wat ze filmen en zich tegelijkertijd van voedsel te voorzien… Het leven is hard en streng, de ervaring collectief en intens, sommigen geven het onderweg op.

Al filmend in Magino ontwikkelen de nieuwkomers een wetenschappelijke visie op landbouw die hen het respect van de dorpelingen oplevert, na een eerste fase van verbijstering. De gemeenschap raakt meer en meer geïntegreerd en de camera beweegt geleidelijk van het kamp naar de huizen. Het dorp, zijn geschiedenis, folklore en bewoners komen op de voorgrond.

“De geschiedenis van het dorp Magino” is de laatste film van het collectief Ogawa Productions en het hoogtepunt van hun oeuvre, heel bekend in Azië, maar weinig in het Westen. Het is een film over de tijd, de herinnering aan al die vervlogen seizoenen, aan al die levens. De herinnering aan een wereld die verdwijnt en tevens de strijd voor de redding van de landbouwgronden rechtvaardigt. Met elk verloren dorp verdwijnt een stuk geschiedenis en door de details te belichten, schrijft men ook Grote Geschiedenis en politiek. In de films van dit collectief worden de grote vragen rond strijd en verzet, rond het rurale leven en de modernisatie gesteld. Ogawa weet ook dat zijn thema uitgeput raakt en dat hij zich moet heruitvinden. Hij engageert zich dan ook actief in wat het festival van Yamagata zal worden.

Voor meer informatie verwijzen we graag naar de mooie retrospectieve op Courtisane 2017.

08.04 > 16:00
6€ / 4€


Lone Existence

獨自存在

Sha Qing, 2016, CN, video, ov eng ond, 77

Sha Qing vertolkt quasi autobiografisch een solitaire cineast, bijna een asceet, die niet buitenkomt behalve dan voor het filmen van scènes uit het dagelijks leven in een klein Chinees stadje. Door het maken van beelden van anderen, van hun bestaan, projecteert hij zich naar de buitenwereld en biedt hij het hoofd aan zijn interne beslommeringen en zijn existentiële vragen. Maar is filmen van anderen een manier om zich te verbergen of integendeel om zich uit te drukken? Al zoekende naar een sprankeltje hoop in het leven van zijn buren geeft hij zichzelf wat moed door dit surrogaatproces. De film gaat van start met diepe en intieme vragen, en zoals in zijn vorige “Wellspring” (vertoond in 2004 in Nova) geeft Sha Qing blijk van een grote gevoeligheid.
Deze filmmaker komt uit een generatie van onafhankelijke regisseurs die opdoken in de jaren 1990, die de Chinese cinema vernieuwden door de diversiteit van de realiteit weer te geven, dankzij de nieuwe mogelijkheden van toegankelijke tools en zeker door een festival als dat van Yamagata, waarvan één van de doelstellingen was een platform te bieden aan nieuwe stemmen in de Aziatische documentaire wereld.

08.04 > 21:00
6€ / 4€


Sennan Asbestos Disaster

ニッポン国VS泉南石綿村

Hara Kazuo, 2017, JP, ov eng ond, 215

Bekend van zijn geëngageerde documentaires zoals "Goodbye CP" (1972) en "The Emperor’s Naked Army Marches On" (1987), is Hara Kazuo een man van woede, een filmmaker die zich in de cinema begeeft als naar het slagveld. En zoals men nooit alleen ten oorlog trekt, is de cinema van Hara er één van dialoog, van mensen in groep, van hels lawaai, ruzie, ontmoetingen en vooral van confrontatie. Gedragen door een koude en methodische woede, volgt zijn laatste film gedurende bijna tien jaar het proces dat werd aangespannen tegen de Japanse staat. De aanklagers zijn allemaal praktisch ten dode opgeschreven, als slachtoffers van jarenlange arbeid in de asbestindustrie van Sennan, bij Osaka. We zien de dramatische lotgevallen van een proces dat David in de handen van Goliath drijft en waarin Hara keer op keer de woorden, de stem en het verdriet van elk van registreert tijdens die jaren. Zo richt hij gestaag het grafmonument op voor die mannen en vrouwen aan wie een bewogen hommage wordt gebracht, en laat hij hun stemmen die nooit genoeg gehoord werden krachtig en doordringend weerklinken.

13.04 > 20:00 + 29.04 > 16:00
6€ / 4€


I Want To Run for Office

選挙に出たい

Fei Xing, 2016, CN, DCP, zh & ja ov eng ond, 78

Eens aangekomen uit China voor zijn studies, zet Lee Komaki zijn bagage neer in de nachtelijke wijk Kabukichô in Tokio. Met zijn neonlichten, gogo dansers en Love Hotels wordt dit deel van Shinjuku beschouwd als een stadsjungle. Als pionier in het genre, organiseert hij er stedelijke safari’s voor buitenlandse toeristen. Na meer dan 25 jaar kent hij Kabukichô, het lokale leven, de noden en vragen beter dan wie ook. Opportunisme of reëel belang? Eén zaak is zeker: Komaki stelt zich vandaag kandidaat voor de lokale verkiezingen om de belangen van de nachtwijk te verdedigen en als eerste japanner van Chinese afkomst verkozen te worden in Japan.
Alledaags, administratief en chronisch racisme alom in deze documentaire, gefilmd door Fei Xing, die zelf een Chinese immigrant is in Tokio. Zelf geproduceerd en gemaakt in een periode van twee jaar, loopt “I Want to Run for Office” in hetzelfde spoor van de cinema van het dagelijks leven die Tokio demystifieert en ons de raderen van een politiek leven laat zien, verschillend van het onze maar bevolkt door dezelfde demonen met dezelfde partijlogica en hetzelfde hevige –zij het anti-Chinees- racisme.

14.04 > 21:00  
6€ / 4€


Rahul Jain, 2016, DE-FI-IN, HD, hi ov fr & eng ond, 72

Jain bracht als kind heel wat tijd door in de textielfabriek van zijn grootvader die er directeur was. Zijn eerste film “Machines” roept deze zintuiglijke herinneringen met verve op, maar dit keer staat hij aan de kant van de werknemers. Deze immersieve documentaire geeft een idee wat het werk in deze immense fabriek in het zuiden van India inhoudt. Met lange indrukwekkende travellings dwalen we rond in de fabriek, dicht bij de mannen die de indrukwekkende machines bedienen en hun mechanisch ritme in bedwang proberen te houden. De beeldvoering is uiterst verzorgd, en samen met de intrigerende geluidsband en de afwezigheid van voice over, zouden we de zoveelste afstandelijke en esthetiserende film vol nobele intenties en afgelikte beelden kunnen vermoeden, ware het niet dat de regisseur het woord geeft aan de werkers zelf. Deze woorden bruuskeren zowel de regisseur als de kijker en overtreffen wat de kijker verwacht van deze moeizame symbiose van mens en machine. Iedereen kent deze harde realiteit, dus waarom er nog filmen en observeren? En toch is het net in deze dimensie van reflectie dat de film echt interessant wordt omdat Jain plaats geeft aan de vaststelling van zijn onmacht.

15.04 > 18:00 + 22.04 > 20:00
6€ / 4€


Up, Down & Sideways

Kho ki pa lü

Iswar Shrikumar & Anushka Meenakshi, 2017, IN, HD, ov eng ond, 83

Aan de basis van deze eerste film van Iswar Srikumar en Anushka Meenakshi lag een project: de traditionele gezangen van de werkers in India opnemen, want deze gezangen vormen een collectief geheugen dat de gemeenschap zowel verbeeldt als ondersteunt. Met de allures van een etnologische film maakt "Up Down and Sideways" lange opnamen in een dorp van rijstboeren in Nagaland in Noord-India. Deze gezangen die “Li” worden genoemd gaan over alledaagse handelingen. Rijst verbouwen, uitpoten en oogsten, maar ook vrouwen verleiden, verzet tegen de repressie van de Indische staat, een huis bouwen.... alles kan een lied worden. Met af en toe een verhaal voor de camera, bestaat de film voornamelijk uit lange vaste en kalme breedbeelden, waarin groepen zingen en werken. Een ervaring waarin adem, gebaren en lichaam harmoniseren. Want “Li” wordt steeds meerstemmig gezongen om naar “boven, beneden en opzij” te gaan.

28.04 > 20:00
6€ / 4€


Iswar Shrikumar & Anushka Meenakshi

"Up, Down & Sideways" is de eerste etappe in het project Uramili dat werkliederen uit India wil opnemen en vereeuwigen. Deze dynamiek gaat verder dan louter de film want het idee is bijvoorbeeld ook om een klankbibliotheek op ze zetten voor de inwoners van dit dorp in Nagaland. We zullen het met Iswar Shrikumar & Anushka Meenakshi niet alleen hebben over hun film en hun project, zij laten ook beeld- en geluidsfragmenten horen van Indische werkliederen uit hun vorige en hun toekomstige films.

28.04 > 22:00
Gratis


Omdat het festival van Yamagata altijd al een hart heeft gehad voor militante cinema, reageerde het team onmiddellijk op de ramp van 11 maart 2011 door de productie en spreiding van documentaire films erover te ondersteunen. Dit om een stem te geven aan andere facetten van deze moeilijke periode en om de nood aan getuigenissen van dit trauma te ondersteunen. Zes maanden na de ramp, op het festival van oktober 2011, zag de module "Cinema With Us", ook genoemd Great East Japan Earthquake Recovery Support Screening Project, het licht. Niet minder dan 29 films waren er geprogrammeerd gekoppeld aan ontmoetingen. Sedertdien werd deze dynamiek verdergezet. Allerlei films van diverse genres en kwaliteit, van etnografisch en militant tot poëtisch en intiem, passeren er de revue.
Op dit moment worden al deze films gecompileerd voor vertoningen tijdens het festival en voor een algemeen archief. Tijdens de meest recente editie in 2017 hadden de vertoonde films veel aandacht voor het (over)leven van gemeenschappen die geconfronteerd worden met de gevolgen van de radioactiviteit en de golven. "On To the Next Step" is er daar één van.

http://www.yidff311docs.jp/?lng=eng



Tashiro Yoko, 2015, JP, HD, ov eng ond, 180

Hoe te leven na de tragedie van 11 maart 2011? Deze drievoudige ramp van de grote aardbeving, de verwoestende tsunami die daarop volgde en de ramp in Fukushima? Om deze vraag te beantwoorden nam de regisseuse Tashiro Yoko haar camera om te gaan leven met drie families: een boerenechtpaar en hun kinderen in de provincie, jonge dertigers die hun bakkerij opstarten en een traditionele vissersfamilie. Allen wonen ze in het zuiden van het eiland Hokkaido, het noordelijke eiland van het land. Elk op hun eigen manier strijden ze tegen de bouw van nog een andere kerncentrale in hun buurt en nemen ze de draad van hun leven op dat voorgoed gemarkeerd is door het verlies van onschuld. Met finesse dompelt Tashiro Yoko ons onder in hun intimiteit. Doorheen de flarden uit hun dagelijkse leven ondervinden we hun angsten en vragen, maar zien we ook hoe het leven koppig verder gaat. Een tedere en lichte film ondanks alles.

Vertoning in de uitzonderlijke aanwezigheid van de regisseuse

21.04 > 20:00
6€ / 4€


squelettes/rubrique-3.html
lang: nl
id_rubrique: 2289
prog: 2287
pos: aval