prog: 2697
squelettes/rubrique-3.html

Tribute to Kazuhiko Hasegawa and the Director’s Company

Kazuhiko “Gôji” Hasegawa is een van de meest opmerkelijke en onvoorspelbare figuren uit de Japanse cinema, wat hem de bijnaam “rebel without a cause” opleverde. Na een eerste ervaring als regieassistent van Shohei Imamura, leert hij als scenarist en crewlid te werken met strakke tijdsschema’s en beperkte budgetten in het “Roman Porno” genre, een door de Nikkatsu filmstudio geproduceerde reeks van softcore erotische prenten, die net genoeg vrijheid laten aan het creatieve team om - naast de obligate seksscènes – sociopolitieke thema’s binnen te smokkelen of te experimenteren met vorm. Een iets te liberaal gebruik van trotskistische ideeën in een door hem neergepend scenario kost Hasegawa een contractverlenging.

Op dat moment heeft hij net zijn eerste langspeelfilm gedraaid, "The Youth Killer" (1976) bekroond met de L’âge d’Or prijs van de Belgische Cinematek. Diens opvolger, de door Toho in 1979 uitgebrachte "The Man Who Stole The Sun", naar een scenario van Leonard Schrader (broer van Taxi Driver scenarist Paul), slaat in als een bom en wordt gerekend tot één van de belangrijkste films van de Japanse cinema. Buiten Japan blijven zijn films echter onbekend en vooral onvertoond.

Hasegawa onderbreekt zijn regisseurscarrière om de Director’s Company op te richten, een productiebedrijf dat actief is tussen 1982 en 1992. Met de missie om jonge regisseurs meer creatieve vrijheid te bieden, trekt hij veelbelovende talenten aan, waaronder bekenden uit de Roman Porno en de pinku eiga, evenals opkomende punk filmmakers uit de onafhankelijke jishu eiga scène van experimentele 8mm films zoals Sôgo Ishii en Kiyoshi Kurosawa. Het resultaat is een bonte mix van genres, waarin seks en geweld hand in hand gaan met enkele van de meest artistiek ambitieuze projecten van het decennium. Zo vertonen we "Love Hotel", erotische auteurscinema van Shinji Somai uit 1985, het baanbrekende coming-of-age drama Typhoon Club van dezelfde regisseur, Sogo Ishi’s krankzinnige kolder "The Crazy Family" en de straight-to-video cult horror "Evil Dead Trap" uit 1988.

Ondanks de kwalitatieve output, de kritische erkenning en het lanceren van de carrière van enkele gerenommeerde regisseurs, blijven commerciële successen uit zodat de Director’s Company in 1992 het faillissement moet aanvragen. Hierdoor verdwijnen vele van de films voor meer dan drie decennia van de radar totdat een voormalig medewerker in 2021 een grote hoeveelheid lang verloren gewaande negatieven ontdekt. De nieuwe digitaal gerestaureerde prints die hierdoor ter beschikking komen, liggen aan de start van deze langverwachte hommage aan de ondertussen 78-jarige Hasegawa.



Retreat to the Wet Wasteland

Nureta koya o hashire | 濡れた荒野を走れ

Yukihiro Sawada, 1973, JP, 35mm > video, ov eng ond, 73

Een bende tot op het bot corrupte agenten achtervolgt een geheugenloze oud-collega, die op de vlucht is met een schoolmeisje. Hasegawa’s script portretteert de politiemannen als gewetenloze klootzakken en maakt een karikatuur van de censuur tijdens de erotische scènes. "Retreat to the Wet Westland" werd beoordeeld als een onnodige provocatie door de Nikkatsu en bezegelde zo Hasegawa’s lot. Deze roadmovie, die zich aan de codes van ‘pinku eiga’ houdt, is een mix van achtervolgingen per trein, min of meer ongezonde erotiek en vernederingen van geestelijken. Het resultaat is crapuleus, grappig en ietwat laagbijdegronds, en ronduit geweldig.

14.03 > 21:30  


The Man Who Stole the Sun

Taiyō o nusunda otoko | 太陽を盗んだ男

Kazuhiko Hasegawa, 1979, JP, 35mm, ov fr & eng ond, 147

Een ontgoochelde natuurkundeprofessor ontwerpt zijn eigen kernbom (!) om de Japanse regering zo te dwingen het honkbal op tv niet langer te onderbreken. Deze film die deels actie, deels satire, deels tragedie is, heeft zich in de loop der jaren gevestigd als één van de belangrijkste titels binnen de Japanse cinema. Al meer dan tien jaar hopen we hem op ons scherm te kunnen vertonen, en eindelijk een vreugdesprong te kunnen maken bij het zien van een zelfgemaakte atoombom!

15.03 > 19:00   + 23.03 > 16:30


In 1982 richtte Hasegawa de Director’s Company op, een gedurfde onderneming die het filmproductielandschap hervormde en gedurende een korte periode van 10 jaar een drijvende kracht werd in de onafhankelijke Japanse filmindustrie. Hoewel hij nooit een andere film kon voltooien, werd Hasegawa een centrale figuur in de Japanse cinema eind 20e eeuw. Deze lezing, door Roland Domenig, verkent de carrière van Hasegawa en de Director’s Company alsook hun betekenis in de context van de dynamische veranderingen in de Japanse film.

Roland Domenig is universitair hoofddocent in Japanse cinema aan de Meiji Gakuin Universiteit in Tokio. Hij is ook actief als curator en adviseur voor filmfestivals in Europa en Azië, evenals vertaler.

16.03 > 15:30


Luminous Woman

Hikaru onna | 光る女

Shinji Sômai, 1987, JP, 35mm > video, ov eng ond, 118

Een bergbewoner uit Hokkaido zwerft door de nachtclubs van Tokio. Hij is op zoek naar zijn vermiste verloofde maar stuit uiteindelijk op een ongelukkige operazangeres. "Luminous Woman" is tegelijk een etherische fabel over stedelijk geweld en een episch liefdesverhaal met Felliniaanse ondertoon. Jaren-80-Japan wordt erin afgebeeld als een helse financiële bubbel, bevolkt door figuren met verwoeste dromen. Het geheel is prachtig belicht en zit boordevol visuele en auditieve verrassingen, waardoor het ongetwijfeld Somai’s meest intrigerende en ambitieuze werk is voor de Director’s Company.

16.03 > 17:00


Love Hotel

Rabu hoteru | ラブホテル

Shinji Sômai, 1985, JP, 35mm > video, ov eng ond, 88

Een mislukte zakenman spreekt af met een studente die zich prostitueert om haar studies te betalen. Hoewel hij de jonge vrouw aanvankelijk gerust weet te stellen, eindigt hun ontmoeting in een verkrachting, waarbij haar grenzen overduidelijk overschreden worden. Twee jaar later is hij taxichauffeur, zij werkt in een kantoor. Hun paden kruisen opnieuw en er ontwikkelt zich een verrassende relatie tussen beide personages. "Love Hotel" is een melancholische, prachtig gefilmde pinku van Nikkatsu en de Director’s Company.

16.03 > 21:30  


Evil Dead Trap

Shiryo no wana | 死霊の罠

Toshiaru Ikeda, 1988, JP, 35mm > video, ov fr & eng ond, 97

Een tv-journaliste stuit op een videocassette. Daarop : een snuff movie waarvan de maker waarschijnlijk iets te enthousiast naar "Un Chien Andalou" had gekeken. Haar collega, gebrand op een scoop, spoort haar aan om de militaire basis te bezoeken waar de misdaden gepleegd lijken te zijn. Deze cultslasher is de eerste echte Japanse variant op het genre: stijlvolle giallo, de groteske wreedheid van zijn Amerikaanse tegenhangers en Body Horror worden er feilloos in vermengd. Een film die heel wat invloed heeft gehad op moderne horror, van "The Ring" tot "Saw".

16.03 > 23:30  


Typhoon Club

Taifū kurabu | 台風クラブ

Shinji Sômai, 1985, JP, 35mm > video, ov eng ond, 115

Het dagelijkse leven van tieners tijdens en na de schooluren. Dan komt er een tyfoon aan... Somai slaagt erin om met lange shots de mix van levensvreugde, angst en somberheid vast te leggen die zo typerend is voor adolescentie. De kracht van "Typhoon Club" ligt erin het turbulente van tiener zijn te onderzoeken zonder volwassen vooroordelen. Zo krijgen we het verlangen van de hoofdpersonen te zien om aan de buitenwereld te ontsnappen, en het geweld van hun onderlinge relaties. Baanbrekend werk van de auteur en één van de beste coming-of-age films die ooit werden gemaakt.

17.03 > 17:00


The Crazy Family

Gyakufunsha kazoku | 逆噴射家族

Sôgo Ishii, 1984, JP, 35mm > video, ov eng ond, 106

De familie Kobayashi realiseert eindelijk hun droom: verhuizen naar een modern huis in de buitenwijken. De initiële blijdschap en opwinding maken echter al snel plaats voor ieders neuroses. Geleidelijk aan glijdt hun kleine wereld af naar waanzin. Hoewel hij een klassiekere stijl hanteert dan in zijn vorige films - wees gerust: hij is nog lang geen Ken Loach - behoudt Sogo Ishii zijn punkattitude en levert hij een compleet gestoorde satire af op het moderne Japanse gezin.

17.03 > 21:30


Sommige films van de Director’s Company leken voor altijd verloren in het voorgeborchte van de filmgeschiedenis. Vrij toevallig ontdekten we, op een dag waarop we onze cinematografische nieuwsgierigheid écht niet konden beheersen, ’The Man Who Stole the Sun’. Al meer dan tien jaar lopen we rond met het plan om jullie deze film te leren kennen. De duizelingwekkende prijs van de Japanse rechten schrok ons echter af… en scherpte ons geduld aan. Maar toen! Toen ontdekten we het werk van de Director’s Company, met onder andere Toshiaru Ikeda’s adembenemende ’Mermaid’s Legend’, een klinkklare, onweerstaanbare echo van ’The Man Who Stole the Sun’. Helaas hebben we de tijd niet aan onze zijde: met nog maar enkele weken te gaan kunnen we jullie de film niet presenteren, omwille van timingproblemen en een distributiestrategie die ons niet goed uitkomt. Zelfde verhaal voor ’Halber Mensch’, Sogo Ishii’s ongelooflijke opname van het concert van Einstürzende Neubauten in Japan. Deze beelden waren tot nu toe vrijwel onverkrijgbaar – behalve in mindere kwaliteit dan – maar recent doken de negatieven op. Te laat voor Offscreen, maar niet voor Nova. Hou dus onze toekomstige programma’s in de gaten, want uitstel is geen afstel!



35mm print van "The Man Who Stole the Sun" gehuurd aan de National Film Archive Japan



squelettes/rubrique-3.html
lang: nl
id_rubrique: 2701
prog: 2697
pos: aval