Jocelyne Saab (1948-2019) wordt tegenwoordig beschouwd als één van de belangrijkste Libanese filmmakers van haar tijd. Nu voor de allereerste keer in Brussel en dankzij het werk van de Association Jocelyne Saab, heeft Nova het genoegen je een deel van haar gerestaureerde werk te presenteren. Afkomstig uit de Libanese christelijke bourgeoisie, groeide Jocelyne Saab op in het westen van Beiroet en ging studeren in Frankrijk. Rond haar twintigste werd ze oorlogscorrespondent en versloeg ze voor de Franse televisie de conflicten die haar land vanaf 1975 teisterden. Betrokken bij de strijd voor gerechtigheid en de vrijheid van volkeren, evolueerde ze geleidelijk van verslaggeving naar een poëtisch werk in tegenstelling tot de westerse mediaverslaggeving. Zij aan zij met Palestijnse mannen en vrouwen, burgers van Zuid-Libanon, oorlogskinderen en later Iraniërs, Egyptenaren en Sahrawi’s creëerde ze een werk van groot belang voor de geschiedenis. Terwijl we deze regels schrijven, resoneren de films van Jocelyne Saab sterk met de actualiteit en stellen ze de mogelijkheid in vraag om hoop te doen herleven te midden van de ruïnes. Etel Adnan, Libanese dichteres en schilderes, zei over haar dat "weinig mensen zoveel hebben geleden om waardig te blijven, om op een zinvolle manier te overleven in een wereld die zo vijandig of onverschillig is als de onze".