Wat is het Bahamas-effect? Een palmboom in een pot die je ergens op een Normandisch strand neerpoot naast een werknemer die daar ligt te zonnen in een regenjas. Kortom, een film over een afkalvende sociale verworvenheid: de werkloosheidsuitkering. Een poging om zicht te krijgen op de raderen van een stelsel dat er nu al decennia van wordt beschuldigd de overheid in geldnood te storten. En wat als dat alles niets meer is dan een leugen om een averechts effect van die schuld in stand te houden, namelijk de winsten van privébanken op die schuld? Corinne, ooit zelf werkloos, vertelt over een Algerijn die altijd als clown had gewerkt en zichzelf pal voor een arbeidsbureau in brand heeft gestoken. Hélène Crouzillat mengt in haar film getuigenissen van werknemers met technische uitleg waardoor de kijker inzicht krijgt in de werking van dit gigantische financiële apparaat. Bij de beelden van de hoorzitting van de directeur van Unédic (het Franse equivalent van de RVA) in een auditorium vol lege stoelen, met diezelfde directeur die stamelt dat hij geen flauw benul heeft wie de schuld van Unédic koopt en doorverkoopt, vraag je je af of Kafka niet heeft meegeschreven aan dit filmscenario.
Vertoning gevolgd door een ontmoeting met de filmmaakster