prog: 1163
squelettes/rubrique-3.html

Hungaro #3

*De grens over, kijken wat er ergens anders gebeurt - film geeft ons een kaartje richting Boedapest, we stappen aan boord van de Nova voor een getikte reis naar het hart van Centraal-Europa. Voor we nog meer zeggen, wijzen we er even op dat onze vrienden en buren van het Hongaars Cultureel Instituut, op enkele honderd meter van Nova, het Brusselse publiek een bruisende programmatie aanbiedt en enkele verrassingen voor ons in petto heeft bij het derde luik van Hungaro. Maar daar komen we nog op terug...
Boedapest heeft wel iets van een diva die de toevallige reiziger overvalt. Haar geschiedenis, barok en pessimistisch, beheerst door de blauwe Donau, door de wind en het licht van een havenstad, woelig maar meeslepend, maakt haar een stad die zo complex is als haar inwoners. Péter Forgács, die twee avonden lang bij ons te gast is, wekt de intensiteit van deze momenten weer tot leven in heel wat van zijn films, echte visuele en auditieve gedichten. Boedapest, de vreemdelinge, zoals ook de Hongaren zelf haar noemen, werd bezet door de Turken om daarna eeuwenlang onder Habsburgs bewind te komen. De eersten die weer massaal Hongaars gingen praten, waren de joden. Misschien daarom ook dat ze op zo’n bijzondere manier geïntegreerd waren in de hoofdstad. De "Zsidonegyed" (joodse wijk) is een van haar geneugten, een levendige en krioelende vreugde, in het hart dat altijd is blijven kloppen, maar ook een vreugde bedreigd door de waanzin van de vastgoedspeculatie, die de overheid maar moeilijk aan banden kreeg gelegd. Anna Perczel, een geëngageerd urbaniste die het patrimonium van deze wijk wil bewaren en auteur van het boek "Unprotected Heritage" komt, met films als illustratie, praten over haar strijd. Van de ene minderheid gaan we over op de volgende (we zijn immers in Oost-Europa) - die van de zigeuners, geconcentreerd in de wijk die we bezoeken in de film van András Salamon "City People". In een totaal ander register neemt de film "Kolorlokal" van János Domokos ons mee naar de nachtbrakers van de stad, aan de hand van radio "Tilos", het bekendste onafhankelijke radiostation in Hongarije, dat voor de gelegenheid een programma bekokstooft om rechtstreeks uit te zenden in de bar van de Nova. En omdat muziek als geen ander de ziel van deze stad kan grijpen, hebben we voor een concert van de groep Csermanek Lakotelep gekozen, een groep die ons met zijn heerlijk melodieuze "Punk-Casio-Pop" vanuit het centrum meevoert naar de uiterste grenzen van de underground scene. Aansluitend neemt Miklós Erhardt, plastisch kunstenaar, cineast-filosoof, liefhebber van het gedachtegoed van Guy Debord, ons mee naar minder prestigieuze hoekjes, met twee films vanuit de marge om de mensen beter te begrijpen wie de hoofdstad links laat liggen. Dat is niet alles, maar we hebben op die paar bladzijden niet genoeg plaats om volledig te zijn. Of toch, nog een laatste punt: Miklós Jancsó, András Szirtes en de gebroeders Buharov, zegt je dat iets? Zeker wanneer je een regular bent in de Nova. Uiteraard kunnen zij niet ontbreken!*

http://www.hungarianculture.be



Voor deze expo hebben we aan verschillende filmmakers en genodigden enkele van hun eigen werken in bruikleen gevraagd. Zo zal je in de foyer van Nova een reeks foto’s te zien krijgen van bewoners en bezoekers van Boedapest. Er zijn ook enkele werken van Nandor Hevesi, die we beter kennen onder de naam Ivan Buharov, regisseur van één van de films die we vertonen.

22.01 > 15.02

22.01 > 19:00


Péter Forgács is een videokunstenaar, socioloog van opleiding, beïnvloed door de conceptuele kunstbeweging uit de jaren ’70. Hij heeft in Boedapest het Fonds opgericht voor privéfotografie en -film, een collectie foto’s en films over de herinneringen aan en de geschiedenis van Hongarije in de 20ste eeuw. Het werk van Péter Forgács rust bijna helemaal op de exploratie van de amateurfilm. In zijn sterke en originele werk rijgt hij het intieme aan het politieke, slingert hij heen en weer tussen film en beeldende kunst, documentaire en experiment. Met het grootste respect voor de waarde van het archief als getuige, gebruikt Forgács de plastische en poëtische schoonheid van het historisch materiaal. Zijn films hebben wereldwijd heel wat prijzen in de wacht gesleept. Hij wordt twee avonden uitgenodigd om met ons over zijn werk te praten. Een warm bedankje aan Nova en aan al onze collega’s van het Hongaars Cultureel Instituut van Brussel, zonder wie deze ontmoeting nooit mogelijk was.

06.02 > 20:00



+ Dusi and Jenö

Péter Forgács, 1988, HU, video, eng ov, 45

"Een moment, een fragment, een luchtbel. Niets. Niets... en alles tegelijk. Dusi maakt een wandelingetje op de berg Gellért, in Boeda. Jenö neemt haar mee voor een ritje in zijn auto. Twee wagens van de Wehrmacht rijden voorbij, een dikke rook stijgt op vanuit de omgeving van Pest waar Amerikaanse bommenwerpers over heen vliegen. Dusi is thuis, terwijl Jenö in de stad langs een groepje joodse dwangarbeiders loopt. Mensen die misschien zo gedeporteerd worden. Daar zegt de burger tegen zichzelf: maar wat is dit, dit moet ik filmen. Dat is het belangrijke verschil tussen het geschreven dagboek en film..." — P. Forgács

+ The Diary of Mr N. [N. úr naplója]

Péter forgács, 1990, HU, video, eng ov, 60

"Als, toevallig, de eeuwige liefde en de wereldoorlog elkaar niet kruisen, kan er een idyllisch leven ontstaan. De film vertelt het verhaal van Mr. N., onze held, en Ilona, zijn verloofde: liefde en drama bezegeld door de Geschiedenis." Het is 1938, de Nazi’s hebben net de Sudeten bezet, het verdrag van Trianon wordt herbekeken, Hongarije staat op het punt haar voormalige grondgebied in het noorden opnieuw te annexeren. Mr. N., ingenieur in een wapenfabriek, laat ons aan de hand van zijn uiterst precieze 9,5 mm camera 30 jaar van zijn leven zien. Terreur, dictatuur en revolutie aan de ene kant, de kalmte van familietaferelen aan de andere.

31.01 > 18:00 + 06.02 > 20:00


Bibó Reader

Bibó breviarum

+ Bibó reader [Bibó breviarum]

Péter Forgács, 2001, HU, video, eng ov fr ond, 69

Deze film, een echt visueel en auditief gedicht, doet het relaas van het drama van de Hongaarse staat in de 20e eeuw en het heroïsme van het individu die zijn geloof en zijn vrijheid nooit verloochend heeft. István Bibó. Behalve stukken die hij selecteerde uit het werk van de grote Hongaarse componist Béla Bartók (1881-1945), heeft Forgács hier, net als in veel andere films, samengewerkt met de componist Tibor Szemzö, wiens fascinerende muziek ons doorheen de geschiedenis en het landschap van Centraal-Europa begeleidt. "Bibó Reader" brengt ons dichter bij de onsterfelijke en helderziende gedachten van een van de grootste politieke twintigste eeuwse denkers uit Hongarije, die in 1956 tot levenslang werd veroordeeld en bij een amnestie weer de vrijheid kreeg.
"Democraat zijn, is bevrijd zijn van al je angsten. Voor wie een andere taal spreekt. Voor zij die van ver komen. Angst voor al wie anders denkt." (István Bibó)

+ Memories of a City

Peter Hutton, 1984, HU, 16mm, zonder dial, 28

Stille, lange beelden, afgewisseld met zwart - niets meer om het hart van de stad te horen kloppen. Sensueel grijs, hier en daar versleten door een speling van het lot, opgezwollen door de hartstochtelijke zielen die ze herbergt... Boedapest verschijnt als een scène uit een onzichtbaar drama. Hutton, de eerste kunstenaar uit een niet-socialistisch land die een film maakt onder de vleugels van de Béla Balázs Studio, boetseert de tijd van de plekken die hij exploreert. Veertig jaar reizen hebben van hem een groots stad- en landschapsportretschilder gemaakt.

22.01 > 22:00 + 07.02 > 22:00


Péter Forgács, 2005, HU, video, eng ov fr ond, 84

Familiefilms van een Catalaans industrieel die in de eerste dagen van de Spaanse burgeroorlog geëxecuteerd werd. Het intieme dagboek van een jonge activist in Madrid. Op basis van dit materiaal, dat getuigt van twee uiteenlopende ervaringen, maakt Forgács een verbazende interpretatie van dit hoofdstuk van de 20e eeuwse geschiedenis. Een “binnenkijkje” met intense en complexe hoofdrolspelers. Zoals altijd bij deze cineast kruisen het intieme en het politieke elkaar voortdurend. Een ingenieuze montage en een verzorgd geluidsspoor, maken van deze film een poëtisch werk zonder lyriek.

In aanwezigheid van de regisseur.

07.02 > 20:00


Own Death

Saját halál

Péter Forgács, 2007, HU, video, eng ov fr ond, 118

Sterven is niet gemakkelijk. "Own Death" volgt de lange meditatie van een man die is bezweken aan een hartinfarct en die, voor hij het hiernamaals binnentreedt, een tastbaar spoor wil nalaten van wat hij op dat moment doorleeft. Met deze film maakt Forgács zijn eerste lange fictiefilm op basis van de gelijknamige tekst van de schrijver en dramaturg Péter Nadás. Een unieke, bittere, mannelijke voice off vertelt ons het relaas in de eerste persoon van iemand die fysiek zo verzwakt is, dat hij ternauwernood aan de dood ontsnapt is, begeleid door de muziek van Víg Mihály, Béla Tarrs huiscomponist. Het beeld is een reeks stille zwart-witfoto’s zoals in "La jetée" van Chris Marker, met soms een streepje kleur in de gefilmde fragmenten, maar vertraagd afgespeeld of frame per frame. Het is een zoektocht naar het pure zijn, en de prosodie van de film doet denken aan "India Song" van Marguerite Duras. Sindsdien hebben we zelden nog zo’n osmose gezien tussen literatuur en film.

In aanwezigheid van de regisseur.

06.02 > 22:00


The Lord’s Lantern in Budapest

A lampást adott az ùr Pesten

"The Lord’s Lantern in Budapest" is een soort van vrolijk grafmonument opgericht ter ere van Jancsó en zijn scenarist Gyula Hernádi. Een graf omdat ze allebei omkomen door de kogels van een maffiose Chinees aan het begin van de film, op een kerkhof. Kort daarna verschijnen ze opnieuw en volgen ze hun begrafenis... of die van iemand anders. Kunnen we het wel te weten komen met van die taaie oudjes? De wanhoop vrolijk verfilmd. Het summum van elegantie. Jancsó begraaft er, met medewerking van de twee hilarische acteurs-doodgravers met een onnavolgbare charme, al zijn vroegere filmwerk. Deze wervelwind, waarin hij van de hak op de tak springt, van het kerkhof naar een bedrijf dat is opgekocht door twee sjacheraars, van een societyfeestje naar de voorbereidingen van een zelfmoord op een brug over de Donau, leunt dichter aan bij de commedia del arte dan bij een formele film die graag op de televisie wil komen. Het is een meesterwerk, ook al zeggen we dat best niet te vaak. Maar voor die keer dat het terecht is...

+ Ons bed [A mi agyünk]

Eva M. Tóth, 2004, HU, 35mm, zonder dial, 5

De engeltjes lachen ermee als we slapen, altijd maar engeltjes! Deze droom van Eva M. Tóth dompelt ons weer onder in haar kunst, en juicht met een bontgekleurd licht gevoel haar naam uit.

23.01 > 20:00 + 07.02 > 18:00


Damn You! Mosquito !

Anyad a szunyogok !

Miklós Jancsó, 1999, HU, 35mn, ov fr ond, 80

Een verlaten depot, een paar wagons, het binnenplein van een gebouw en het Hongaarse vrijheidsbeeld van bovenaf gezien - maar natuurlijk hebben ook zij er één! We ontmoeten Kapa en Pépé, de geschifte personages uit "The Lord’s Lantern in Budapest" voor enkele nieuwe knettergekke avonturen waar er sprake is van geld en de maffia. Voor deze film, gedraaid voor een appel en een ei, die soms wat weg heeft van een eerste film, trokken heel wat bewonderaars van grote films uit de jaren zestig hun neus op. Miklos Jancsó is met zijn 77 jaar jonger dan ooit. De extreme vitaliteit en generositeit die van zijn films uitgaan en zijn vloeiende, uitgelaten stijl, doet ons alle conventies vergeten. Laten we er maar van uitgaan dat de hand van de meester duidelijk zichtbaar is...

+ The Carousel Rite [Ritus Karusszel]

Péter Molnár & Zoltán Gayer, 2005, HU, 35mn, zonder dial, 12

Bekende kermislui komen uit een ver land om het mysterieuze ritueel van de carrousel uit te voeren...

08.02 > 22:00 + 14.02 > 18:00


János Domokos, 1997, HU, video, ov eng & fr ond, 54

Budapest by night. Boedapest bij het ochtendgloren, na de nachtelijke uitspattingen. Het is 7u ’s ochtends, de werklui op elkaar gepropt op de bus zeggen elkaar goeiedag, de eerste markten worden opgebouwd, de nachtwinkels vullen weer aan wat er ’s nachts geplunderd is, de bedelaars becommentariëren de eerste tekenen van een nieuwe dag. DJ Syam begint met "Kolorlokal", zijn vrijdagochtenduitzending in de ether van radio Tilos. Letterlijke vertaling: verboden radio. Ze zendt uit van 10 uur ’s avonds tot 10 uur ’s ochtends... János Domokos, die ons met de vorige film de andere kant van de stad heeft laten zien, construeert hier een complexe en gekleurde visie op Boedapest en op de mix van inwoners, gedragen op het pulserende ritme van radio Tilos. Vanavond is hij bij ons om zijn films te laten zien en in een keer over de situatie van de documentaire in Hongarije te vertellen.

+ The Widow [Özvegy]

János Domokos, 2007, HU, video, zonder dial, 21

De weduwe beweegt op haar eigen tempo, maar toch beweegt ze. Ze bereidt zich nauwgezet voor op de zondagmarkt, waar ze naartoe gaat om alles wat verkoopbaar is in haar huis te verkopen. In eerste instantie exploreren we de kamers waar de tachtigjarige zich terugtrekt, waar de tijd is blijven stilstaan in de tijd waarin de meest recente foto aan de muur is genomen, veertig jaar eerder. Met zijn weduwe laat Janos Domokos ons een kleine uithoek van Transsylvanië ontdekken dat vroeger, lang geleden, Hongaars grondgebied was. Daar verandert er niets, of toch bijna...

In aanwezigheid van de regisseur.

+ Speciale rechtstreekse uitzending van radio Tilos in de bar van de Nova.
In het drie uur durende programma, dat de eerste onafhankelijke radio in Hongarije speciaal voor Nova gecreëerd heeft, van 22u tot 1u, komen we een beetje dichter bij Boedapest. Een cultradio die onlosmakelijk verbonden is met Boedapest en haar inwoners, en die een bijzondere relatie heeft met haar luisteraars: "Radio Tilos neemt een plaats in in een niche die na 13 jaar nog altijd niet is ingevuld door iemand anders. Het is een progressieve radio, in de zin dat ze een model van collectieve, niet-lucratieve media wil ontwikkelen. Een structuur, werking, financiering, principes en waarden die uniek zijn in Hongarije."
http://tilos.hu/index.php?page_id=inter_english1

24.01 > 20:00


Olga Baillif duikt met deze documentaire in de meanderen van haar familiegeschiedenis. Onderweg naar het Hongarije van haar voorouders weet ze enkele goed bewaarde geheimen van een gecensureerd verleden te onthullen. Ze neemt ons rechtstreeks mee naar Boedapest waar we een flinke brok Geschiedenis voorgeschoteld krijgen. Olga brengt de op haar netvlies vastgepinde beelden terug naar boven; momenten die tegelijkertijd het collectieve geheugen laten nazinderen. En ze gaat dieper in op emigratie en het breukmoment met het land van herkomst, de transformatie die dit teweegbrengt. Merk op dat deze film hier in Brussel geproduceerd is door onze vrienden van Cobra Films.

+ Et in arcadia ego

Eva M. Tóth, 1999, HU, 35mm, zonder dial, 6

Nog barokker dan alle andere films van Eva M. Toth in ons Hongaars programma, wordt in "Et in arcadia ego" ruimte gelaten aan animatie met tekeningen die zich als puzzelstukjes van een vreemd avontuur laten oplossen. Een raadsel dat voor hersenspinsels zorgt.

+ Gubera

Oláh Lehel, 2003, HU, 16mm, zonder dial, 21

Eén keer per jaar zetten de inwoners van Boedapest hun brol op straat. Wie pikt wat op? Een tedere film.

24.01 > 18:00 + 05.02 > 22:00


Városlakók

Les gens de la ville

Salamon András, 1997, HU, video, zonder dial, 56

In de Hongaarse samenleving neemt muziek een belangrijke plaats in. Zelfs in de donkerste tijden van de dictatuur genoot deze kunstvorm van overheidsondersteuning. Getuige hiervan is de film van Andras Salamon, waarin de inwoners van Boedapest zich niet met woorden voorstellen, maar met muziek. De maker van de film richt zijn blik meer bepaald op het 8ste arrondissement genaamd "Józsefváros", een achtergestelde woonwijk met een overgrote meerderheid zigeuners. Salamon ontwikkelde zijn scherpe oog door jaren van onderzoek in de stadsproblematiek, waar hij een ware voorliefde voor heeft, gezien de meerderheid van zijn films een poging zijn om er de verschillende aspecten van te vatten. Het leven is hard in het Boedapest dat Salamon ons toont, maar Beckett heeft gezegd dat "wanneer men tot aan de nek in de stront zit, er niets anders opzit dan te zingen", en de Hongaren weten het!

+ Város ritmUS [Le rythme de la ville]

Salamon András, 2008, HU, video, zonder dial, 15

Hartkloppingen van Dániel, tien jaar, die wakker wordt en naar het ritme van de stad luistert. Het zijn de oren van een kleine percussievirtuoos en elk geluid dat Boedapest voortbrengt is een voedingsbodem voor zijn inspiratie. Een fantastische geluidscompositie waar de overigens doorwrochte beeldmontage slechts een voorwendsel is voor het geluid dat ze voortbrengt. Het eindresultaat toont een hallucinante stadsverkenning, die eindigt in een adembenemende performance van de kleine Dániel.

24.01 > 22:00 + 31.01 > 22:00


The Triumph of Sympathy

A másik ember iránti féltés diadala

Igor & Ivan Buharov, 2005, HU, 35mm, ov eng ond, 75

De engelen zwijgen, de duivels spuwen, de mensen worden niet meer gegroet door hun kinderen want ze gaan slapen vol boosheid om vervolgens beledigd wakker te worden. In "Triumph of Sympathy" nodigen de filmmakers ons uit om de wegen van een gemaskerde realiteit uit te pluizen.
Vorig jaar in maart, tijdens het festival OffScreen, verwelkomden we in Nova de gebroeders Buharov en lieten we jullie kennismaken met hun film "Slow Mirror". Hun experimentele aanpak en toewijding voor de super 8 film kon op heel wat enthousiasme van het publiek rekenen. Ook ter gelegenheid van het derde luik van het filmprogramma rond Hongarije willen we hun zeer typisch universum tonen.

+ Lajka-emlék [La mémoire de Laïka]

Eva Tóth, 2005, HU, 35mm, zonder dial, 4

Zwarte maan, volle maan, de vlekken zijn tekens, de trekken zijn codes, maar de maan is de volle maan. De film maakt gebruik van labo-technieken, bekend in de artistieke filmwereld en is geïnspireerd door het werk van Gyögy Kurtá.
Deze kleine film, groots door zijn vorm, is een ware streling voor het oog.

25.01 > 22:00 + 14.02 > 20:00


La mort est sortie de Perse

A halál kilovagolt Perzsiából

Horváth Putyi, 2005, HU, 35mm, ov fr & eng ond, 90

De schrijver komt terug met drie liter witte wijn uit de winkel om de hoek, die dient voor de voorbereidingen van zijn obligate drank tijdens zijn intellectuele zoektocht, één derde wijn voor twee derde spuitwater. Glas na glas maakt zijn angst voor het onbeschreven blad plaats voor zijn verbeelding.
Het verhaal dat in de geest van de schrijver broeit beschrijft zijn hersenspinsels die hem naar de drank leiden. Het personage dat hij creëert tracht zijn uitspattingen te verantwoorden tegenover zijn vriendin, maar al gauw leidt een spiraal van wisselende gevoelens hem naar een ontkenning van de realiteit. Horvath Putvi is het best gekend voor zijn acteerwerk in onder andere de films van Béla Tarr (Santango en Les harmonies de Werkmeister). Met deze eerste productie bij atelier TTFilm - beheerd door Béla Tarr - realiseert hij een origineel oeuvre dat hem onmiddellijk te midden van de grote Hongaarse cineasten plaatst.

+ Revelations [Jelenség]

Eva M.Tóth, 2001, HU, 35mm, zonder dial, 8

De engelen begeren de dochters van de mensen op aarde, zij hebben hen begeerte geleerd. De meisjes werden vrouwen terwijl geweld en bloed de wereld overspoelen. En God vervloekt alle zielen die niet aan de verboden geneugten kunnen weerstaan. Inkt op pellicule, een allegorische compositie in een spiraal van levendige animatie.

31.01 > 20:00 + 15.02 > 22:00


Precies één jaar geleden werd het eerste luik van het filmprogramma "Hungaro" ingehuldigd met de -gedurende twee weken- aanwezigheid van Andres Szirtes wiens levendigheid, humor en lichtvoetigheid we enorm op prijs stelden. En hij komt terug! Dit keer tonen we jullie een prachtige reeks van onuitgegeven experimentele films.

+ Pink roll [Rózsaszín tekercs]

András Szirtes, 1979, HU, 16mm, zonder dial, 15

"Eén van mijn vrienden, een beeldhouwer, vroeg me op een dag om een film over hem en zijn vriendin te maken. Ik heb hen, deels mannelijk en deels vrouwelijk, al dansend gefilmd. Deze vriend had me verwittigd dat hij definitief en illegaal het land zou verlaten. Ik heb hun laatste feest in Boedapest, waar ik het eerste deel van Pink Roll vertoonde, gefilmd. De twee delen samen vormen deze film die zeker de moeite waard is om te zien."

+ Funeral of Mozart [Mozart temetése]

András Szirtes, 1980, HU, 16mm, zonder dial, 23

Een gealcoholiseerde camera zwalpt in de kroegjes van Boedapest.
"Ik heb de kleuren van de film bewerkt om een effect van dronkenschap, vermengd met een stroom van gevoelens die de socialistische dictatuur van het land opwekt, te verkrijgen. Het resultaat staat veraf van de grijze en sombere weergave die we gewoon zijn te zien wanneer het over zo’n onderwerp gaat. Integendeel, de film levert een rijk palet aan kleuren van goud, zilver en diamant.
De titel verwijst naar het laatste beeld dat we in de film te zien krijgen: een schilderij van de begrafenis van Mozart, opgehangen in een bar, waarin enkel de hond van de componist hem vergezelt bij de afscheidstocht naar het kerkhof."

+ UFO

András Szirtes, 1987, HU, 16mm, eng ov, 58

Uit de New Yorkse periode van Szirtes komt UFO, een avantgardistisch verfilmde reis met een knipoogje naar "The Man Who Fell to Earth". Door een bepaalde charme van ongeletterdheid heeft de film, korrelig en smachtend, een funky uitstraling. Zoals in al zijn films is de esthetiek haarfijn bestudeerd met een prachtige lichtinval én lichtdiffractie. De film eindigt met een beschouwende blik op een -op een douchegordijn getekende- wereldkaart waarop Hongarije afwezig is.

In aanwezigheid van de regisseur.

13.02 > 22:00


László Hudák & Miklós Erhardt, 1999, HU, video, ov eng ond, 58

De film "The Tequilla Gang" is het resultaat van een workshop fotografie met daklozen, een idee van Miklos Erhardt, waarbij de deelnemers gevraagd werd hun leven te documenteren met behulp van foto’s. Het project heeft als doel zich van de gebruikelijke sociale representaties om te keren en de dakloze een beeld van zichzelf te laten schetsen. Eén van de daklozen, László Hudák, verlengt het avontuur met Miklos Erhardt, maar dan niet met een fototoestel maar een filmcamera. László stelt een filmploeg samen met zijn vrienden en begint een collectief werk dat, hoewel technisch ondersteund door de Bela Balazs Studio, volledig onafhankelijk wordt gerealiseerd, zonder supervisie maar wel onder het waakzame oog van Miklos. De uiteindelijke montage volgt het door László uitgedachte verhaal en mengt documentaire met fictie.

+ Havanna

Miklós Erhardt, 2006, HU, video, ov fr ond, 15

"Havanna" is de naam van een sociaal huisvestingsproject met 16000 woningen die gebouwd werden aan het begin van de jaren ’80 in Boedapest. Deze naam werd gekozen door het centrale Partijbestuur ter herinnering aan de 215ste verjaardag van de Cubaanse revolutie. In een poging om met de bevolking van de wijk te socialiseren, beslist Miklós Erhardt om een winkel te renoveren en er een "research en consulting" bureau te vestigen.

De vertoning wordt gevolgd door een ontmoeting met de regisseur. Miklós Erhardt is van oorsprong een beeldend kunstenaar maar hij positioneert zijn werk zowel binnen het politieke, sociale als artistieke veld. Zo verzorgde hij de Hongaarse vertalingen van de boeken van Noam Chomsky en Guy Debord.

12.02 > 20:00


Csermanek Lakotelep (Csermanek stad) komt uit Hongarije en sluit aan bij de punk en casio-pop in de geest van Dévo, maar dan op z’n Hongaars! Ook al begrijp je niks van de taal, de ironische en abstracte humor is hoorbaar in hun muziek. Tijdens het concert worden eigen beelden geprojecteerd. De basgitaar en de elektronische speeltjes nemen ons mee op hun luidruchtige tocht doorheen een nieuwe stad, waar we typische personages en grappige situaties tegenkomen. Niet te missen!

Bovenop het programma zal DJ Coeurvert ons zijn minimix electropop op zoetzure aurgurken en andere new-wave met honing serveren.

14.02 > 22:00


+ Budapest átjáró

Collectieve film IPP4, 2006, HU, video, zonder dial, 21

De omzwervingen van een burlesk personage in de poëtische bevreemding van Boedapest. Wij ontdekken nieuwe stadslandschappen: de nog onontgonnen heuvels van Boeda, de hippodroom, de braaklanden, de metro... Een stethoscopisch onderzoek in de ware betekenis van het woord.

*Message from Budapest

+ _DEL__DEL__DEL_

Michael Mezière & Moira Sweney, 1987, GB, 16mm, ov fr ond, 15

Deze poëtische en ironische hommage aan de stad, vermengt opnames van het 1 mei-feest met archieffoto’s van het begin van de eeuw. Spontane impressies en een politieke reflectie, gekristalliseerd in een haast dromerige tekst, begeleiden op luchtige wijze de beelden. De film munt uit door de plastische beeldkwaliteit, vooral wat betreft de kleuren en is verwant aan het filmgenre van de "Stadssymfonieën" uit de jaren 20 en 30.

+ Lost World [Letünt világ]

Gyula Nemes, 2008, HU, 16mm, zonder dial, 20

De film werd gedraaid gedurende een periode van negen jaar langs de oevers van de Donau aan de poorten van Boedapest. De omgeving van de Barrage Kopaszi is goed bekend bij de inwoners van Boedapest omwille van de alternatieve pleisterplaatsen die er ontstonden tijdens jaren van onzekerheid over de bestemming van deze zone. Maar de film hecht zich vooral aan diegenen die al decennia lang met dit braakland vergroeid zijn. Vlak naast de stad ontdekken we een pittoreske wereld met drijvende huisjes, ingerichte hutten, atypische woningen en het trieste lot dat deze anachronistische buurt wacht: de sloop.

+ Les derniers habitants [Utolsó lakók]

Péter Réti, 2007, HU, video, ov fr ond, 13

Een gebouw van drie verdiepingen gelegen in het centrum van de oude Joodse wijk van Pest is, ondanks dat het als cultureel erfgoed werd geklasseerd, verkocht door de lokale autoriteiten. De film toont een deel van de sloop van het gebouw en de getuigenis van zijn laatste bewoner.

+ Mobility

Tibor Gulyás & Balázs Irimiás, 2003, HU, video, zonder dial, 5

De camera gaat dwars doorheen de stadsmuren ongeacht de solide obstakels van de verschillende stadslagen. Deze stijloefening doet denken aan de lineaire grafische omgeving van videogames genre "First Person Shooter". De afdeling stadsmarketing heeft deze film trouwens opnieuw laten monteren tot een publicitaire spot.

+ Stadsdebat

Sommigen beweren dat Boedapest, in plaats van zich te ontwikkelen tot een Oosteuropese metropool en een eersterangs cultureel en wetenschappelijk centrum, zich in de afgrond stort en zichzelf vernietigt. Inderdaad, de politiek-administratieve organisatie van Boedapest telt met 21 arrondissementen evenveel baronieën die in de schoot van een verscheurd stadsbestuur met elkaar rivaliseren en weinig macht laten aan een burgemeester die beetje bij beetje aan legitimiteit moet winnen. Met dit "stadsdebat" willen we dit onderwerp verder uitspitten. Wat rest er nog van alle sloop- en reconstructieplannen van deze mooie barokke stad na de politieke ommezwaai van de jaren 90?
Nemen onder andere deel aan het debat: Anna Perczel, stedenbouwkundige geëngageerd in de redding van enkele bedreigde buurten en auteur van het boek "Niet Beschermd Erfgoed", Kato Szanto, landschapsschilder en Anna’s medewerker, Levente Polyak, stedebouwkundige, en Miklós Erhadt, beeldend kunstenaar en cineast. Moderator is Béla Kali, die in Brussel architectuur heeft gestudeerd.

15.02 > 18:00


squelettes/rubrique-3.html
lang: nl
id_rubrique: 1164
prog: 1163
pos: aval